Koncepcja kwalifikacji do programów Najpierw Mieszkanie opiera się na podejściu, że w przypadku osób doświadczających bezdomności, pierwszą i najważniejszą potrzebą jest uzyskanie własnego, stabilnego zamieszkania, a problemy mogą być rozwiązywane po uzyskaniu mieszkania. W pierwszej kolejności rozwiązuje się problem bezdomności rozumiany jako brak mieszkania, a następnie adresuje się problemy zdrowotne i wykluczenia społecznego. Z uwagi na powyższe, kwalifikacja do programu prowadzona jest bez warunków wstępnych typu zachowanie abstynencji czy rozwiązanie problemówzdrowotnych lub zawodowych. W związku z tym, że mieszkanie jest prawem każdego człowieka, dostęp do niego nie może być warunkowany takimi zastrzeżeniami.

Kwalifikacja i wybór osób korzystających z programów Najpierw Mieszkanie nie jest klasyczną rekrutacją i naborem, zwykle osoby doświadczające bezdomności nie zgłaszają się samodzielnie, kwalifikacja do programu nie ma charakteru otwartego, dostępnego dla wszystkich zainteresowanych.

Kwalifikowanie powinno być realizowane w partnerstwie między usługodawcą, realizatorem NajpierwMieszkanie a instytucją publiczną, zlecającą wdrażanie metody Najpierw Mieszkanie, najczęściej będzie to gmina na terenie, której realizowany jest program. Kwalifikowanie potencjalnych osób uczestniczących powinno odbywać się w bliskiej współpracy z instytucjami i organizacjami, które dobrze znają środowisko osób doświadczających bezdomności. W szczególności grupa streetworkerów/ek i innych osób pracujących w środowisku ludzi w kryzysie bezdomności ulicznej powinna mieć możliwość zgłaszania kandydatur do programów Najpierw Mieszkanie. Podobnie pracownicy/ce socjalni/ne organizacji pozarządowych jak i publicznych podmiotów pomocy społecznej powinni/y mieć możliwość proponowania kandydatur do Najpierw Mieszkanie. Kwalifikacja powinna mieć charakter ciągły i na bieżąco odpowiadać na potrzeby programów.

Partnerzy zgodnie z grupami docelowymi Najpierw Mieszkanie w kwalifikacji do projektów powinni opierać się przede wszystkim na wyborze osób w kryzysie bezdomności przebywających w przestrzeni publicznej i miejscach niemieszkalnych. Grupa ta doświadcza największego zagrożenia zdrowia i życia. Koszty osobiste ponoszone przez osobę, a także koszty społeczne takiej bezdomności są najwyższe. Zapewnienie wsparcia tej grupie jest najtrudniejsze, ale i najbardziej potrzebne, stąd nasze przekonanie, że powinna ona być priorytetowo potraktowana w programach wdrażających metodę Najpierw Mieszkanie. Dodatkowo do projektu mogą być kwalifikowane osoby z różnorodnych placówek (ogrzewalni, noclegowni, schronisk), w szczególności osoby, które często zmieniają placówki, rotują między miejscami niemieszkalnymi a placówkami, przebywają w nich okazjonalnie, nie są wstanie sprostać zasadom regulaminów ze względu na doświadczanie kryzysów psychicznych i/lub uzależnień.