Programy Najpierw Mieszkanie stworzone zostały pierwotnie dla osób długotrwale doświadczających bezdomności, żyjących w skrajnym ubóstwie i społecznie zmarginalizowanych i izolowanych.

 

W programach realizowanych przez Pathways to Housing grupą docelową były i nadal są osoby zzaburzeniami psychicznymi i uzależnieniami od środków psychoaktywnych. Najczęściej były i są toosoby, które nie chcą, nie potrafią lub nie mogą w stały sposób korzystać z oferty instytucjonalnej placówek zapewniających tymczasowe schronienie. Najpierw Mieszkanie skupia się przede wszystkim naosobach, które przebywają w miejscach niemieszkalnych i przestrzeni publicznej. Programy dawałypierwszeństwo osobom najbardziej podatnym na zagrożenia, z towarzyszącymi chorobami – chorobami przewlekłymi, w tym cukrzycą, chorobami serca i/lub płuc, HIV i innymi, takimi jak gruźlica, HCV, chorobyjamy ustnej itp. – stanowiąc dostosowaną i skuteczną odpowiedź dla osób o złożonych potrzebach. Złożoność jest oczekiwaniem, a nie wyjątkiem w programach Najpierw Mieszkanie. Praktyki i proceduryprogramu mają na celu ułatwienie szybkiego dostępu do pożądanych usług (zwłaszcza dostępu dodomu). Dlatego wśród osób w kryzysie bezdomności priorytetowymi grupami integracji w programach

Najpierw Mieszkanie są:

•Osoby doświadczające długotrwałej bezdomności.

•Osoby w bezdomności z problemami zdrowia psychicznego.

•Osoby w bezdomności z uzależnieniami od substancji psychoaktywnych.

•Osoby w bezdomności z problemami zdrowia fizycznego.

•Osoby w bezdomności doświadczające stygmatyzacji.

•Osoby w sytuacji bezdomności, które nie utrzymują się lub pozostają w istniejących rozwiązaniach.

 

Rozwój i upowszechnienie metody Najpierw Mieszkanie przyniosło w wielu miejscach rozszerzenie grupdocelowych o osoby o mniej złożonych potrzebach wsparcia tj. młodzież doświadczająca bezdomności, osoby krótko w bezdomności, rodziny w kryzysie bezdomności. Poszerzenie grup osób korzystających z Najpierw Mieszkanie wynikało z myśli, że skoro metoda sprawdza się wobec osób o najwyższychpotrzebach wsparcia, doświadczających największego wykluczenia i marginalizacji, z całą pewnościąmoże obejmować wszystkie grupy osób doświadczających bezdomności.

​

Na podstawie doświadczeń Pathways to Housing, partnerów zagranicznych AEIPS, a także własnychzwiązanych z wdrażaniem Najpierw Mieszkanie w Gdańsku, Warszawie i we Wrocławiu rekomendujemy, aby metodę kierować do osób o najwyższym stopniu niezaspokojenia potrzeb, w tym przede wszystkimdo osób długotrwale i chronicznie doświadczających bezdomności jednocześnie z zaburzeniami psychicznymi i/lub uzależnieniami od alkoholu i/lub innych środków psychoaktywnych. Jednocześnieświadomie, po konsultacjach z partnerami portugalskimi, zrezygnowaliśmy w modelu z dokładnegookreślania okresu dla długoterminowej bezdomności.